Իսկ երբ մենք մենակ ենք...
Ես ու աստղերը...
Ու ոչ ոք չկա, որ գծի մեր միջև եղած սահմանը...
Ես նրանց համեմատ այնքա~ն փոքրիկ ու անօգնական եմ, բայց դա չի խանգարում ինձ: Ես այնքան մտքեր ունեմ նրանց հետ կիսելու:
Երբ իրենց հետ միայնակ եմ մնում` միայն այդ ժամանակ եմ հասկնում, որ կյանքը հավերժական չէ:
Ապա նայիր այն աստղին... Նա հիմա ծաղկահասակ է, ամենավառը... Բայց նա չկար, շուտով արդեն կարող ես նրա մասին մոռանալ. մարելու է:
Իսկ ինչու նրանք ինձ չեն հետևում այնպես, ինչպես ես նրանց...
Ամպիկները... նրանք կբաժանեն մեզ վաղը, բայց աչքերս փայլեցնում են և այդ ամպիկները` փորձելով աստղեր ծնել:
Ես սովորական մարդ չեմ, ես սիրում եմ նրանց, միայն նրանց
Սիրում եմ ամեն գիշեր
Ինձ խենթ անվանիր, բայց մեկ է` կասեմ... նրանք իմ լավագույն ընկերներն են
Վստահում եմ ավելի շատ, քան իմ անձնական օրագրին
Ի տարբերություն տետրիս` նրանք ժամանակ առ ժամանակ ժպտում են ինձ
Ուզում եմ, որ տեսնեն ինձԲՈԼՈՐԸ
Ուզում եմ սպասեն աչքերիս, հայացքիս, մտքերիս
Ուզում եմ, որ կիսվեն ինձ հետ աշխարհի գաղտնիքներով: Նրանք ամեն ինչ տեսնում են վերևից, իսկ ես տեսնում եմ միայն նրանց... Նայում եմ նրանց դատարկ տուփից` աշխարհից...
-Վստահիր ու հավատա... Նրանց հետ քեզկարող է կապել միայն ցանկությունը...
